کتاب هنر عشق ورزیدن نوشتۀ اریک فروم

کتاب هنر عشق ورزیدن، اثری نوشته ی اریک فروم است که اولین بار در سال 1956 انتشار یافت. بسیاری از افراد نمی توانند عشق را در زندگی شان به سطحی مطلوب و شایسته برسانند و علاقه ای را تجربه کنند که از بلوغ فکری، خودشناسی و شجاعت سرچشمه گرفته باشد. مانند هر هنر دیگری، عشق نیز نیازمند تمرین و تمرکز، و البته درک و بینشی درست و واقعیت-محور است. روانکاو برجسته و شناخته شده، اریک فروم، در این اثر کلاسیک به کاوشی در تمام جنبه های عشق دست می زند و علاوه بر تشریح برداشت های غلط و توقعات بیش از اندازه بالا در رابطه ای عاشقانه، انواع و اقسام این احساس حیاتی در بشر را مورد بررسی قرار می دهد: عشق افلاطونی، عشق شهوت آمیز، عشق به خویشتن، عشق به خدا و عشق والدین نسبت به کودکان.

اریک فروم در پیشگفتار این کتاب می‌نویسد:

کسی که این کتاب را به‌امید یافتن دستورالعمل سهل‌الوصولی برای هنر عشق ورزیدن مطالعه کند؛ پس از پایان کتاب متوجه خواهد شد که وقت خود را بیهوده تلف کرده است. برعکس؛ در این کتاب نشان داده خواهد شد که عشق احساسی نیست که هر فرد بی‌اعتنا به سطح رشد و بلوغ خود به سادگی بتواند بدان تسلیم شود. این کتاب قصد دارد خواننده را متقاعد کند که باید با جدیت بسیار برای تکامل کل شخصیت خود بکوشد تا به تعیین جهت سازنده‌ای دست یابد، والا همه کوشش‌های او برای عشق ورزیدن بی‌نتیجه خواهد ماند. زیرا بدون عشق ورزیدن به همسایه و بدون فروتنی راستین، شهامت، ایمان و انضباط، برخورداری از یک عشق فردی حقیقی‌امکان‌ناپذیر است. در فرهنگ‌هایی که صفات فوق کمیاب است، به ناچار دستیابی به استعداد عشق ورزیدن نیز دست‌آورد نادری است. و با اینکه هر کس می‌تواند از خود بپرسد که به راستی چند نفر ایثارکننده عشق واقعی را می‌شناسد.

به هر حال، دشواری راه دلیل آن نیست که از شناسایی مشکلات و بررسی شرایط حصول به هدف دوری کنیم. برای اجتناب از پیچیدگی‌های غیرضروری تا حد ممکن تلاش کرده‌ام که مسائل را با زبان غیرتخصصی بیان کنم. و به همین دلیل کمتر به منابع مآخذ ادبی موجود درباره عشق اشاره کرده‌ام.

قسمت هایی از کتاب هنر عشق ورزیدن

آیا عشق هنر است؟ اگر هنر باشد آیا به دانش و کوشش نیازمند است؟ آیا عشق احساسی مطبوع است که درک آن بستگی به بخت آدمی دارد، یعنی چیزی است که اگر بخت یاری کند، آدمی بدان «گرفتار» می شود؟ مباحث این کتاب کوچک مبتنی بر پرسش اول است، در صورتی که امروز بدون شک اکثر مردم به تعبیر دوم بیشتر معتقدند.

آن که هیچ نمی داند، به چیزی عشق نمی ورزد. آن که از عهده هیچ کاری برنمی آید، هیچ نمی فهمد. آن که هیچ نمی فهمد، بی ارزش است. ولی آن که می فهمد؛ بی گمان عشق می ورزد، مشاهده می کند، می بیند… هرچه بیشتر دانش آدمی در چیزی ذاتی باشد، عشق بدان بزرگتر است… هر که فکر کند همه میوه ها در همان وقت می رسند که توت فرنگی، از انگور چیزی نمی داند.

این کتاب توسط پوری سلطانی ترجمه و در انتشارات مروارید با تعداد 216 صفحه منتشر شده است.